zagrożenia
atmosferyczne
atmosferyczne
Deszcz i wilgoć
Deszcze i wilgotne powietrze zwiększają wilgotność drewna. Gwałtowne wahania wilgotności drewna mogą prowadzić do jego pękania. Pęknięcia ułatwią wodzie opadowej wnikanie w głębsze strefy drewna, co prowadzi do coraz dłuższych stanów zawilgocenia. Tworzą się więc warunki dla rozwoju grzybów, a pęknięcia stają się idealną "kryjówką" na składanie jaj owadów niszczących drewno.
Promieniowanie słoneczne
Promieniowanie słoneczne wpływa między innymi do zmian temperatury. Drewno może się nagrzewać i schładzać. Ciemne drewniane ściany lub okiennice potrafią się nagrzać nawet do 60ºC. Wraz ze zmianami temperatury, zmienia się też wilgotność drewna. Gdy drewno wcześniej było zawilgocone i nastąpiło zbyt szybkie odparowanie wody z jego wnętrza - nastąpi skurcz prowadzący do pękania. I znów, jak wyżej - utworzą się warunki dla grzybów i owadów. Słońce to także źródło promieniowania UV. Światło ultrafioletowe niesie ze sobą wystarczająco dużo energii do rozrywania łańcuchów ligniny, która jest spoiwem dla włókien celulozy. Mimo, że UV wnika jedynie na głębokość 200 mikrometrów, to jednak w wyniku reakcji łańcuchowej wolnych rodników powstałych podczas rozpadu ligniny, fotodegradacja drewna sięga do głębokości 2,5mm. Zdegradowana lignina jest następnie wypłukiwana z drewna przez deszcz. Na powierzchni drewna pojawiają się odsłonięte włókna celulozy co zwiększa chropowatość drewna. Wykroplona na powierzchni drewna wilgoć czy też krople deszczu, dłużej zalegają na powierzchni chropowatej niż na powierzchni gładkiej. Prowadzi to do częstszych i dłuższych okresów podwyższonej wilgotności drewna, która stwarza warunki rozwoju grzybów lub glonów. Z chropowatej powierzchni trudno usunąć glony, które łatwiej wrastają w mikroskopijne przestrzenie między odsłoniętymi włóknami celulozy.
Wiatr
Wiatr sam w sobie nie jest groźny dla drewna. Jednak to właśnie wiatr umożliwia wtłaczanie wody (kropel deszczu lub wykroplonej pary wodnej) w szpary i zakamarki konstrukcji drewnianych. Może doprowadzić więc do wzrostu wilgotności, gdy woda trafi na niechronione fragmenty drewna. Jednocześnie wiatr umożliwia również osuszanie drewna o ile ma dostęp do każdej zawilgoconej powierzchni drewna. Wiatr niesie ze sobą drobiny gleby, pyłów i piasku, które mogą osadzać się na powierzchni drewna lub chroniących je powłok, tworząc siedlisko do rozwoju organizmów. Piasek i pyły mogą też działać ściernie na zabezpieczające drewno powłoki, niszcząc je z czasem i pozbawiając drewno ochrony. Grzyby, glony, bakterie i inne organizmy mogące zasiedlić drewno - również niesione są wiatrem.
Deszcze i wilgotne powietrze zwiększają wilgotność drewna. Gwałtowne wahania wilgotności drewna mogą prowadzić do jego pękania. Pęknięcia ułatwią wodzie opadowej wnikanie w głębsze strefy drewna, co prowadzi do coraz dłuższych stanów zawilgocenia. Tworzą się więc warunki dla rozwoju grzybów, a pęknięcia stają się idealną "kryjówką" na składanie jaj owadów niszczących drewno.
Promieniowanie słoneczne
Promieniowanie słoneczne wpływa między innymi do zmian temperatury. Drewno może się nagrzewać i schładzać. Ciemne drewniane ściany lub okiennice potrafią się nagrzać nawet do 60ºC. Wraz ze zmianami temperatury, zmienia się też wilgotność drewna. Gdy drewno wcześniej było zawilgocone i nastąpiło zbyt szybkie odparowanie wody z jego wnętrza - nastąpi skurcz prowadzący do pękania. I znów, jak wyżej - utworzą się warunki dla grzybów i owadów. Słońce to także źródło promieniowania UV. Światło ultrafioletowe niesie ze sobą wystarczająco dużo energii do rozrywania łańcuchów ligniny, która jest spoiwem dla włókien celulozy. Mimo, że UV wnika jedynie na głębokość 200 mikrometrów, to jednak w wyniku reakcji łańcuchowej wolnych rodników powstałych podczas rozpadu ligniny, fotodegradacja drewna sięga do głębokości 2,5mm. Zdegradowana lignina jest następnie wypłukiwana z drewna przez deszcz. Na powierzchni drewna pojawiają się odsłonięte włókna celulozy co zwiększa chropowatość drewna. Wykroplona na powierzchni drewna wilgoć czy też krople deszczu, dłużej zalegają na powierzchni chropowatej niż na powierzchni gładkiej. Prowadzi to do częstszych i dłuższych okresów podwyższonej wilgotności drewna, która stwarza warunki rozwoju grzybów lub glonów. Z chropowatej powierzchni trudno usunąć glony, które łatwiej wrastają w mikroskopijne przestrzenie między odsłoniętymi włóknami celulozy.
Wiatr
Wiatr sam w sobie nie jest groźny dla drewna. Jednak to właśnie wiatr umożliwia wtłaczanie wody (kropel deszczu lub wykroplonej pary wodnej) w szpary i zakamarki konstrukcji drewnianych. Może doprowadzić więc do wzrostu wilgotności, gdy woda trafi na niechronione fragmenty drewna. Jednocześnie wiatr umożliwia również osuszanie drewna o ile ma dostęp do każdej zawilgoconej powierzchni drewna. Wiatr niesie ze sobą drobiny gleby, pyłów i piasku, które mogą osadzać się na powierzchni drewna lub chroniących je powłok, tworząc siedlisko do rozwoju organizmów. Piasek i pyły mogą też działać ściernie na zabezpieczające drewno powłoki, niszcząc je z czasem i pozbawiając drewno ochrony. Grzyby, glony, bakterie i inne organizmy mogące zasiedlić drewno - również niesione są wiatrem.