Drewno musi być prawidłowo przygotowane do pełnienia swojej funkcji na elewacji. Ten sam gatunek drewna, pozyskany z różnych miejsc wzrostu odznacza się zróżnicowanymi właściwościami. Całkiem innymi właściwościami charakteryzują się poszczególne gatunki drewna. Warunkiem uzyskania wysokiej klasy drewna jest właściwe cięcie i efektywne wysuszenie. Tylko suche drewno może być wykorzystane jako materiał konstrukcyjny. Dodatkowo, kierunek cięcia desek ma znaczący wpływ na trwałość później nanoszonych powłok. Wyróżniamy deski o pionowym lub prawie pionowym ułożeniu słojów oraz deski o poziomo ułożonych słojach.

Deski o pionowo/prawie pionowo ułożonych słojach mają tendencję do rzadszego pękania, mniej się łuszczą oraz w mniejszym stopniu ulegają deformacji, w porównaniu do desek o poziomo ułożonych słojach. Dlatego deski o pionowo/prawie pionowo ułożonych słojach umożliwiają dłuższe przerwy pomiędzy kolejnymi malowaniami. Na uwagę zasługuje również sposób montażu deski z poziomymi słojami. Strona wycięta z zewnętrznej strony pnia jest z punktu widzenia techniki nanoszenia powłoki malarskiej, bardziej wytrzymała.


Na powierzchniach silnie narażonych na wpływy atmosferyczne powinno stosować się deski o pionowo lub prawie pionowo ułożonych słojach. Podczas sortownia drewna powinno zwracać się uwagę na ewentualne uszkodzenia i wady celem ich wyeliminowania.

Należą do nich:

• miejsca po gałęziach czy sękach,
• pęknięcia,
• pęcherze żywiczne,
• wtrącenia kory,
• sinizna,
• pleśń.

Należy również zwrócić uwagę, czy drewno zostało pozyskane w wyniku cięcia promieniowego czy stycznego.

Zróżnicowana wytrzymałość poszczególnych części drewna prowadzi do późniejszych uszkodzeń deski.

Poszczególne gatunki drewna posiadają charakterystyczne cechy:

• Niektóre gatunki zwierają duże ilości takich składników jak tanina (np. dąb), żywice (np. modrzew) i barwniki co może powodować przebarwienie lub uszkodzenie powłoki malarskiej.

• sosna, świerk, jodła są z punktu widzenia techniki nanoszenia powłok bezproblemowe. Z powodu niskiej ceny są chętnie wykorzystywane w budownictwie drewnianym.

Struktura powierzchni drewna ma wpływ na zużycie materiału, jego przyczepność do podłoża, a tym samym na trwałość ochrony. Każdy rodzaj obróbki drewna posiada inne cechy:

Piłowanie

Drewno po pile jest chropowate, dzięki czemu nadaje bardzo dobrą przyczepność malowanej powłoce. Wymaga jednak zwiększonej ilości materiału zapewniając mu niskie naprężenia powierzchniowe (niewielkie pęknięcia), co skutkuje równomiernym starzeniem się wymalowanej powłoki. To rozwiązanie spotyka się często w Skandynawii w połączeniu z powłokami kryjącymi. Połączenie obydwu tych cech umożliwia wydłużenie czasu do kolejnych prac konserwacyjnych.


Szlifowanie

Drewno szlifowane daje gładką powierzchnię, dobrą przyczepność oraz umiarkowane zużycie materiału.


Struganie

Drewno strugane posiada osłabioną przyczepność kolejnych powłok. Skutkiem tego jest zmniejszone zużycie materiału malarskiego, a w konsekwencji tendencja do łuszczenia. W praktyce najczęściej tę technikę wykorzystuje się do uzyskiwania desek profilowanych z uszczelnionymi porami. Efektem jest mniejsze zużycie przy słabszej przyczepności do podłoża.